Adaptacja tekstów Oriany Fallaci, dokonana przez Remigiusza Grzelę, ukazuje słynną dziennikarkę, piszącą o wojnach jako doświadczeniu, odsłaniającym w ludziach to, co prawdziwe. Dziennikarka obnaża ich piękno i brzydotę, tchórzostwo i odwagę. W monodramie wspomina się także słynne rozmowy, jakie Fallaci przeprowadzała m.in. z premier Izraela, Goldą Meir. Ale „Chwila, w której umarłam”jest także portretem Fallaci jako kobiety, która przeżyła trudny związek z greckim działaczem politycznym, przeciwstawiającym się juncie pułkowników, Aleksandrosem Panagulisem.