Teatr Telewizji TVP
Fransua Żako na jednej z walizek w Muzuem Zagłady odnajduje nazwisko swojego ojca. To początek drogi do odzykania pamięci i tożsamości.
Sztuka Różewicza to ważny głos poety zaniepokojonego przyszłością świata. Dramat ukazuje cywilizację zagrożoną zagładą, zdominowaną przez ideały konsumpcyjne, pustkę mentalną, zanik autorytetów oraz rozkład moralny.
Trwają badania naukowe. Trójka bohaterów odpowiada na pytania dotyczące przyszłości życia na naszej planecie. Mówią też o swoim prywatnym życiu. Jak łączą się obie sfery?
Przedstawienie w reżyserii Jerzego Siecha złożone z fragmentów dzieł wybitnego polskiego poety Cypriana Kamila Norwida. W spektaklu wystąpili aktorzy Teatru Dramatycznego im. A. Węgierki w Białymstoku.
Norwid był wybitnym poetą, twórcą liryki i poematów, nowelistą i dramaturgiem. Jego poezja jest trudna, intelektualna, aforystyczna, pozbawiona opisowości i melodyjności typowej poezji romantycznej. W kościele św. Franciszka w Krasnymstawie wybrzmiały pieśni skomponowane przez Czesława Niemena do utworów Cypriana Kamila Norwida.
Młoda, wrażliwa żydowska dziewczyna trafia pod opiekę bogatej damy. Po śmierci opiekunki musi wrócić do ojca. Bezskutecznie poszukuje pracy. W swoim środowisku staje się interesującą kandydatką na żonę.
Pierwszą inscenizacją w historii polskiej telewizji był wyświetlony 15 listopada 1952 roku fragment „Lalki” z Teatru Polskiego w Warszawie, z Niną Andrycz w roli głównej. W tym samym roku, 15 grudnia, nieliczni widzowie mogli obejrzeć transmisję fragmentu spektaklu „Król i aktor" z Teatru Kameralnego w Warszawie.
