Von Walter - bezwzględny i cyniczny prezydent - zmusza syna, majora Ferdynanda do małżeństwa z książęcą metresą, lady Milford. Młody major, kochający z wzajemnością Luizę Miller, córkę kapelmistrza, sprzeciwia się woli ojca. Intryga, uknuta i konsekwentnie przeprowadzona przez prezydenta, zmierza do skłócenia i rozdzielenia młodych poprzez skompromitowanie dziewczyny w oczach ukochanego. Łatwowierny Ferdynand uwierzy w zdradę Luizy, a ona, zobligowana wymuszoną przysięgą, będzie bezbronna wobec pomówień. Misterna intryga nieuchronnie prowadzi do tragedii.
Główna bohaterka, po nieudanym związku, postanawia kupić humanoida, zaawansowanego technologicznie robota o ludzkim kształcie. Indywidualne oprogramowanie pozwala stworzyć partnera idealnego.
Oto w wiejskim dworku pana Onufrego Ciaputkiewicza bawią dwaj starzy kawalerowie – Wistowski i Pagatowicz. Czas schodzi im mile na partyjkach w karty. Błogi spokój zakłóca jednak wiadomość o nagłym przyjeździe Wandy – wnuczki i „oczka w głowie” Ciaputkiewiczów. „Ja się tu więcej nie pokażę” – oświadcza Wistowski zdumionemu Pagatowiczowi. Jako człowiek majętny uważa się bowiem za „grubą rybę", na którą polują panny na wydaniu, a zwłaszcza ich rodziny. Wistowski zaś lubi niezależność i ucieka przed małżeństwem.
Do Dawida Cukiera po ręcznie robione staniki przez wiele lat w PRL przychodziły zarówno żony towarzyszy, jak i gwiazdy estrady. Ale dziś w warsztacie na Lesznie brak klientek, bo wszystkie wolą tanie, choć tandetne wyroby chińskie.
Moryś i Rara wracają do Warszawy z Włoch, z podróży poślubnej. Odwiedza ich kuzynka Ellen, mieszkająca na stałe na wsi. Przychodzi wuj Frydląd, który ma zabrać całe towarzystwo na uroczystą kolację do siebie. Niespodziewanie zjawia się Gabriel Tender, który podaje się za przyjaciela Morysia i Rary.
Próba rozwikłania tajemniczego zabójstwa wiejskiego podrywacza dokonanego przed laty rzekomo przez młodą dziewczynę, staje się pretekstem do żartobliwej, opartej na parodystycznych stylizacjach językowych grze z konwencjami literackimi. Z czasem śledztwo pochłania dwójkę bohaterów do tego stopnia, że sami utożsamiają się z katem i ofiarą.
Pierwszą inscenizacją w historii polskiej telewizji był wyświetlony 15 listopada 1952 roku fragment „Lalki” z Teatru Polskiego w Warszawie, z Niną Andrycz w roli głównej. W tym samym roku, 15 grudnia, nieliczni widzowie mogli obejrzeć transmisję fragmentu spektaklu „Król i aktor" z Teatru Kameralnego w Warszawie.