W maju 2024 r. Telewizja Polska zaprezentowała premierowe spektakle Teatru Telewizji w nowej graficznej odsłonie: z nowym logo i multimedialną oprawą. 9 września, podczas Gali Konkursu KTR w Teatrze Nowym w Warszawie, wręczono nagrody za kreatywność. Jury w kategorii Design for Culture – Brand Identity System uhonorowało Srebrem identyfikację wizualną Teatru Telewizji opartą na ikonicznym znaku Janusza Kaczkowskiego. Za projekt odpowiada Patryk Hardziej z zespołem.
Teatr Telewizji zaprasza na kolejne premiery. W bogatej i różnorodnej ofercie znajdą się zarówno oryginalne produkcje TVP, jak i docenione przez krytyków przedstawienia przeniesione z desek polskich teatrów.
„Być może powinna to być lektura obowiązkowa, szczególnie że ta historia jest zapisana z prostotą, bolesnymi szczegółami, realizmem, z godnością i dumą z zachowanego człowieczeństwa w tej trudnej sytuacji” – mówi Krystyna Janda w rozmowie o książce i przedstawieniu „Zapiski z wygnania”. Telewizyjna realizacja spektaklu Teatru Polonia w reżyserii Magdy Umer, będąca adaptacją autobiografii Sabiny Baral, miała premierę w Teatrze Telewizji 6 maja i jest dostępna w TVP VOD.
Dokonana przez Macieja Wojtyszkę adaptacja słynnej książki Witolda Gombrowicza.
Telewizyjna wersja wybitnej inscenizacji, którą w Starym Teatrze w Krakowie zrealizował Jerzy Jarocki. Akcja toczy się we śnie polskiego żołnierza Henryka. Wspólnie z kompanem Władziem wraca on z frontów II wojny światowej w rodzinne strony, gdzie wiele się zmieniło.
Gombrowicz opisuje swoje przeżycia używając śmiechu, ironii, prowokacji intelektualnej. Burzy dogmaty, prowokuje i walczy ze stereotypami. Bezkompromisowo sportretował grupę polskich emigrantów w Argentynie czasu wybuchu II wojny światowej.
Książę Filip zaręcza się z nieapetyczną, niewydarzoną i całkowicie pozbawioną seksapilu Iwoną. Jej nieszczęśliwy wygląd, absolutna bierność i prawie zupełne milczenie prowokują następcę tronu...
Towarzystwo przygotowuje się do balu z okazji planowanej rewii mód. Hrabia Szarm, podtatusiały zdobywca dam, licytuje się z baronem Firuletem, który z nich ma więcej kobiet „na rozkładzie”. Książę z małżonką zachwycają się kazaniem, jakie „nasz dhogi ksiądz phoboszcz wygłosił ku czci naszego dhogiego Pana Boga”. Księstwo Himalaj i całe wielce „ahystokhatyczne” towarzystwo z entuzjazmem wita mistrza Fiora, znanego w Europie dyktatora mody „tyleż męskiej, co damskiej”.
Akcja „Powiem wam, jak zginął” rozgrywa się w starej rodowej posiadłości Sary (Roma Gąsiorowska) i Iana Drummondów (Rafał Gąsowski) w Anglii. (Fot. Władysław Kompała/ TVP)
Sara (Roma Gąsiorowska) jest znaną aktorką. (Fot. Władysław Kompała/ TVP)
W postać Sary wcieliła się Roma Gąsiorowska. (Fot. Władysław Kompała/ TVP)
Joe Alex (Grzegorz Małecki), przyjaciel z młodości Iana, ma rozwikłać sprawę anonimowych gróźb wysyłanych do Drummonda. (Fot. Władysław Kompała/ TVP)
Joe Alex (Grzegorz Małecki) i Beniamin Parker (Sebastian Stankiewicz), przyjaciel z czasów wojny, a obecnie inspektorem policji, będą rozwiązywać sprawę tajemniczego morderstwa Iana. (Fot. Władysław Kompała/ TVP)
Jedna aktorka i chór śpiewaczek. Jedna z najbardziej znanych kobiet XX wieku, o której praktycznie niczego nie wiadomo i bezimienna zbiorowość symbolizująca radzieckie kosmonautki przygotowywane do lotu w kosmos, dublerki Walentyny, które na zawsze pozostają w jej cieniu.
Losy kilku mieszkańców sublokatorskiego pokoju w staromiejskiej warszawskiej kamienicy, niemogących na początku lat trzydziestych znaleźć pracy, miejsca w społeczeństwie, zadowolenia, szczęścia.
Jurek udaje się w podróż w rodzinne strony po kilku latach nieobecności. Dla wykształconego w dużym mieście bohatera wizyta w domu rodziców jest zarówno wyzwaniem, jak i koniecznością. Aby pokonać życiowy kryzys, młody mężczyzna musi zmierzyć się ze wspomnieniami z przeszłości, z duchami zmarłych oraz obsesyjnym przeczuciem własnego końca.
Groteskowy dramat rodzinny rozgrywający się w czasie wigilijnego wieczoru. Z pozoru, rodzina jakich wiele: dzieci, rodzice, babcia i pies. Bohaterowie uczestniczą w dorocznym rytuale pozbawionym dla nich jakiegokolwiek sensu. Zamiast harmonii i radości, wzajemne oskarżenia i pretensje. Zamiast rodzinnego ciepła i miłości, wszechogarniające poczucie krzywdy i samotności.
Losy 29-letniej starej panny, która nagle dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalną chorobę serca. Diagnoza lekarska mówi bez ogródek: Joannie zostało tylko kilka miesięcy życia.
To opowieść matki o żałobie, walce o sprawiedliwość i samą siebie. To także historia o marzeniach i ideałach młodości, których nie udaje nam się zrealizować. Agnieszka Przepiórska za rolę Barbary Sadowskiej otrzymała Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.