Teatr Telewizji TVP
Akcja rozgrywa się dziś, we współczesnym teatrze, a bohaterami są aktorzy i aktorki, którym przypisano określone role. Zrywają oni z dotychczasowym porządkiem, zakładają inne kostiumy, by stworzyć „nowy wspaniały świat”. Na czele aktorów staje Kaliban. Zbieżność imienia bohatera, tak jak i innych postaci występujących w tej komedii (Prospero, Trynkulo, Stefano, Miranda, Albertynka...) nie jest przypadkowa. Imiona niczym role przylgnęły do postaci i determinują ich postępowanie.
Akcja rozgrywa się dziś, we współczesnym teatrze, a bohaterami są aktorzy i aktorki, którym przypisano określone role. Zrywają oni z dotychczasowym porządkiem, zakładają inne kostiumy, by stworzyć „nowy wspaniały świat”. Na czele aktorów staje Kaliban. Zbieżność imienia bohatera, tak jak i innych postaci występujących w tej komedii (Prospero, Trynkulo, Stefano, Miranda, Albertynka...) nie jest przypadkowa. Imiona niczym role przylgnęły do postaci i determinują ich postępowanie.
Głównymi bohaterami sztuki są dwaj aktorzy. Hrabia Jerzy (Mariusz Bonaszewski) jest arystokratą bankrutem, który, by zarobić na życie, postanawia wstąpić na służbę do Melpomeny.
Głównymi bohaterami sztuki są dwaj aktorzy. Hrabia Jerzy (Mariusz Bonaszewski) jest arystokratą bankrutem, który, by zarobić na życie, postanawia wstąpić na służbę do Melpomeny.
„Dziady (fragmenty)” to najstarszy zachowany telewizyjny spektakl z wielkiego repertuaru romantycznego. Telewizyjna inscenizacja Adama Hanuszkiewicza z 1959 roku miała premierę 1 listopada 1959 pod tytułem „Sceny dramatyczne z Dziadów Adama Mickiewicza”.
„Dziady (fragmenty)” to najstarszy zachowany telewizyjny spektakl z wielkiego repertuaru romantycznego. Telewizyjna inscenizacja Adama Hanuszkiewicza z 1959 roku miała premierę 1 listopada 1959 pod tytułem „Sceny dramatyczne z Dziadów Adama Mickiewicza”.
Dzieło Słowackiego opisuje losy tytułowego młodzieńca, który wędruje po Syberii wraz ze swoim przewodnikiem, miejscowym szamanem. Obserwują cierpienie Polaków na wygnaniu oraz ciężkie prace, jakim są poddawani.
Dzieło Słowackiego opisuje losy tytułowego młodzieńca, który wędruje po Syberii wraz ze swoim przewodnikiem, miejscowym szamanem. Obserwują cierpienie Polaków na wygnaniu oraz ciężkie prace, jakim są poddawani.
Dwie siostry Alina i Balladyna współzawodniczą ze sobą w zbieraniu malin, żeby zdobyć męża Kirkora. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma wziąć Kirkora za męża. Gdy Alina wygrywa, Balladyna zabija siostrę nożem.
Dwie siostry Alina i Balladyna współzawodniczą ze sobą w zbieraniu malin, żeby zdobyć męża Kirkora. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma wziąć Kirkora za męża. Gdy Alina wygrywa, Balladyna zabija siostrę nożem.
Balladyna i Alina to siostry, mieszkające wraz z matką w ubogiej chacie w lesie. Żeby zdobyć męża, dziewczęta współzawodniczą w zbieraniu malin. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma dostać księcia Kirkora za męża. Gdy okazuje się, że Alina wygrywa, Balladyna zabija ją.
Balladyna i Alina to siostry, mieszkające wraz z matką w ubogiej chacie w lesie. Żeby zdobyć męża, dziewczęta współzawodniczą w zbieraniu malin. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma dostać księcia Kirkora za męża. Gdy okazuje się, że Alina wygrywa, Balladyna zabija ją.
Osią fabuły jest autentyczna historia rzymskich patrycjuszy Cencich oraz skonfliktowanych z nimi Orsinich. Ich tragiczne dzieje przepuścił Słowacki, rzecz jasna, przez filtr swojej romantycznej wyobraźni. W efekcie powstał dramat pełen gwałtownych emocji, makabry, przemocy i zbrodni.
Osią fabuły jest autentyczna historia rzymskich patrycjuszy Cencich oraz skonfliktowanych z nimi Orsinich. Ich tragiczne dzieje przepuścił Słowacki, rzecz jasna, przez filtr swojej romantycznej wyobraźni. W efekcie powstał dramat pełen gwałtownych emocji, makabry, przemocy i zbrodni.
Pierwsza część dramatu Adama Mickiewicza.
Pierwsza część dramatu Adama Mickiewicza.
Druga część dramatu Adama Mickiewicza.
Druga część dramatu Adama Mickiewicza.
Wielkie romantyczne monologi Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego w interpretacji Jana Englerta.
Wielkie romantyczne monologi Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego w interpretacji Jana Englerta.
