Teatr Telewizji TVP
Pan Michaś zupełnie niespodziewanie postanawia zostać pisarzem – zamierza napisać grubą powieść, z obrazkami, z rozdziałami, ze smutnym początkiem i bardzo wesołym zakończeniem. Od Pana Rysia, właściciela sklepu papierniczego, otrzymuje gruby brulion, w którym zapisuje kilka pierwszych zdań powieści. Nagle brulion ginie.
Pan Michaś zupełnie niespodziewanie postanawia zostać pisarzem – zamierza napisać grubą powieść, z obrazkami, z rozdziałami, ze smutnym początkiem i bardzo wesołym zakończeniem. Od Pana Rysia, właściciela sklepu papierniczego, otrzymuje gruby brulion, w którym zapisuje kilka pierwszych zdań powieści. Nagle brulion ginie.
Nastoletnia Bisia poznaje starszego od siebie Michała. Rodzice Bisi żartują, że ich córka ma narzeczonego i rozmawiają z nią o ślubie, małżeństwie i odpowiedzialności. Matka chłopca, dziennikarka przypada do gustu rodzicom Bisi. Pewnego dnia Bisia i Michał, podczas spaceru spotykają orszak weselny. Idą za nim do kościoła i tu przyrzekają sobie, że kiedyś też się pobiorą.
Nastoletnia Bisia poznaje starszego od siebie Michała. Rodzice Bisi żartują, że ich córka ma narzeczonego i rozmawiają z nią o ślubie, małżeństwie i odpowiedzialności. Matka chłopca, dziennikarka przypada do gustu rodzicom Bisi. Pewnego dnia Bisia i Michał, podczas spaceru spotykają orszak weselny. Idą za nim do kościoła i tu przyrzekają sobie, że kiedyś też się pobiorą.
Bohater postanawia spokojnie spędzić niedzielę we własnym łóżku. Jednak nie będzie mu to dane, bowiem przez jego mieszkanie przewinie się galeria postaci.
Bohater postanawia spokojnie spędzić niedzielę we własnym łóżku. Jednak nie będzie mu to dane, bowiem przez jego mieszkanie przewinie się galeria postaci.
Współczesna adaptacja Krawca Sławomira Mrożka w reżyserii Marka Bukowskiego to opowieść o naszej cywilizacji, w której stawia się na młodość i piękno, zapominając o tym, że w los człowieka wpisana jest śmiertelność. Tytułowy Krawiec niczym Mefistofeles obiecuje wieczną młodość, doskonały wygląd, zabierając jednak tożsamość. Przedstawienie stawia pytania, o to co co jest prawdziwe, a co fałszywe, czym jest pogoń człowieka za doskonałym wyglądem i jak kształtuje ona nasze życie.
Współczesna adaptacja Krawca Sławomira Mrożka w reżyserii Marka Bukowskiego to opowieść o naszej cywilizacji, w której stawia się na młodość i piękno, zapominając o tym, że w los człowieka wpisana jest śmiertelność. Tytułowy Krawiec niczym Mefistofeles obiecuje wieczną młodość, doskonały wygląd, zabierając jednak tożsamość. Przedstawienie stawia pytania, o to co co jest prawdziwe, a co fałszywe, czym jest pogoń człowieka za doskonałym wyglądem i jak kształtuje ona nasze życie.
Dziewięcioletnia Ula jest dzieckiem rozwiedzionych rodziców, u których nie ma miejsca dla dziewczynki. Ojciec ma nienajlepsze warunki materialne, a matka całą uwagę skupia na nowym partnerze. Nowy ojczym jest dla Uli najlepszym przyjacielem i opiekunem.
Dziewięcioletnia Ula jest dzieckiem rozwiedzionych rodziców, u których nie ma miejsca dla dziewczynki. Ojciec ma nienajlepsze warunki materialne, a matka całą uwagę skupia na nowym partnerze. Nowy ojczym jest dla Uli najlepszym przyjacielem i opiekunem.
Generał SS Wolfgang Joachim Ballmeyer, po wojnie sądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze, został wypuszczony na wolność ze względów zdrowotnych. Amerykański dziennikarz Rafael Daves przeprowadza wywiad ze zbrodniarzem w jego domu niedaleko Monachium. Dziennikarz usiłuje dowiedzieć się prawdy o wydarzeniach na wyspie Barnum, które doprowadziły do śmierci całej ludności.
Generał SS Wolfgang Joachim Ballmeyer, po wojnie sądzony przez Międzynarodowy Trybunał Wojskowy w Norymberdze, został wypuszczony na wolność ze względów zdrowotnych. Amerykański dziennikarz Rafael Daves przeprowadza wywiad ze zbrodniarzem w jego domu niedaleko Monachium. Dziennikarz usiłuje dowiedzieć się prawdy o wydarzeniach na wyspie Barnum, które doprowadziły do śmierci całej ludności.
Znany pisarz stroni od ludzi. Wybrał milczenie w sensie artystycznym i dosłownym. Od lat nic nie napisał. Pewnego dnia w jego domu na pięknym odludziu pojawia się młoda kobieta podająca się za pracownika urzędu skarbowego. To jednak tylko podstęp. Kobieta okazuje się dziennikarką za wszelką cenę starającą się dotrzeć do pisarza, by zdobyć z nim wywiad. Tak rozpoczyna się związek dwojga ludzi, dalekich sobie i pokoleniowo, i mentalnie.
Znany pisarz stroni od ludzi. Wybrał milczenie w sensie artystycznym i dosłownym. Od lat nic nie napisał. Pewnego dnia w jego domu na pięknym odludziu pojawia się młoda kobieta podająca się za pracownika urzędu skarbowego. To jednak tylko podstęp. Kobieta okazuje się dziennikarką za wszelką cenę starającą się dotrzeć do pisarza, by zdobyć z nim wywiad. Tak rozpoczyna się związek dwojga ludzi, dalekich sobie i pokoleniowo, i mentalnie.
Kilkuletnia dziewczynka, na znak protestu przeciw ciągłym kłótniom rodziców, ucieka z domu w wieczór wigilijny. Poszukiwania zaginionej doprowadzają do ponownego scalenia rozpadającego się związku.
Kilkuletnia dziewczynka, na znak protestu przeciw ciągłym kłótniom rodziców, ucieka z domu w wieczór wigilijny. Poszukiwania zaginionej doprowadzają do ponownego scalenia rozpadającego się związku.
Trzy różne pokoleniowo pary są uwikłane w narzuconą sobie grę skrywania uczuć. Ta bolesna gra w każdej części inaczej odbija swe piętno na ich losach.
Trzy różne pokoleniowo pary są uwikłane w narzuconą sobie grę skrywania uczuć. Ta bolesna gra w każdej części inaczej odbija swe piętno na ich losach.
Pewny swego Krawiec mówi do swego monarchy, który dla niego jest tylko klientem: „Cywilizacja to ja, Ekscelencja to tylko Ekscelencja...” Dodajmy: ubrany, Ekscelencja nagi nie jest już Ekscelencją, czyli samą doskonałością. Tłuściutki Ekscelencja w bieliźnie, siateczce na włosach, żałosny i wystraszony widmem nadciągających Barbarzyńców, zaiste, nie ma w sobie żadnych znamion dostojeństwa.
Pewny swego Krawiec mówi do swego monarchy, który dla niego jest tylko klientem: „Cywilizacja to ja, Ekscelencja to tylko Ekscelencja...” Dodajmy: ubrany, Ekscelencja nagi nie jest już Ekscelencją, czyli samą doskonałością. Tłuściutki Ekscelencja w bieliźnie, siateczce na włosach, żałosny i wystraszony widmem nadciągających Barbarzyńców, zaiste, nie ma w sobie żadnych znamion dostojeństwa.
