Teatr Telewizji TVP
– Recepta na miłość? Dwie łyżki cukru, cztery łyżki kaszy jaglanej, jogurt ten zdrowy i miłość – śmieje się Wojciech Solarz. A poważnie dodaje, że „trzeba się na nią otworzyć”. – Może nie na siłę chcieć, ale poczekać aż sama przyjdzie – dodaje aktor.
– Recepta na miłość? Dwie łyżki cukru, cztery łyżki kaszy jaglanej, jogurt ten zdrowy i miłość – śmieje się Wojciech Solarz. A poważnie dodaje, że „trzeba się na nią otworzyć”. – Może nie na siłę chcieć, ale poczekać aż sama przyjdzie – dodaje aktor.
Emilia Komarnicka-Klynstra i Wojciech Solarz w urokliwej historii o ludziach po przejściach.
Emilia Komarnicka-Klynstra i Wojciech Solarz w urokliwej historii o ludziach po przejściach.
Sztuka Jana Parysa i Jacka Sucheckiego przedstawiająca ojca Józefa Marię Bocheńskiego. Spektakl w reżyserii Jarosława Żamojdy.
Sztuka Jana Parysa i Jacka Sucheckiego przedstawiająca ojca Józefa Marię Bocheńskiego. Spektakl w reżyserii Jarosława Żamojdy.
„Negocjator” traktuje o ogromnej odpowiedzialności, jaka się podejmuje w życiu wchodząc w relacje z innymi ludźmi; zarówno o odpowiedzialności intelektualnej, wskazując im drogę i kierunek, w którym można się rozwijać, w którym należy poznawać świat, jak również w konfrontacji z czysto fizyczną przemocą, która ma miejsce w tym spektaklu. I jest właściwie główna kanwa, wokół której się rozgrywa opowieść o Józefie Marii Bocheńskim – mówi Jarosław Żamojda, reżyser spektaklu. – Wydaje się, że z ojcem Bocheńskim znalazłem emocjonalne porozumienia, bo mimo iż to był zakonnik, dominikanin, to był to człowiek z krwi i kości i to człowieczeństwo starał się przekazywać na każdym kroku. Był wolnym człowiekiem w sensie emocjonalnym. Palił papierosy, latał samolotem, zrobił licencję pilota… Był mądrym człowiekiem, a jednocześnie takim „bożym urwisem” – mówi Sławomir Orzechowski, odtwórca głównej roli.
„Negocjator” traktuje o ogromnej odpowiedzialności, jaka się podejmuje w życiu wchodząc w relacje z innymi ludźmi; zarówno o odpowiedzialności intelektualnej, wskazując im drogę i kierunek, w którym można się rozwijać, w którym należy poznawać świat, jak również w konfrontacji z czysto fizyczną przemocą, która ma miejsce w tym spektaklu. I jest właściwie główna kanwa, wokół której się rozgrywa opowieść o Józefie Marii Bocheńskim – mówi Jarosław Żamojda, reżyser spektaklu. – Wydaje się, że z ojcem Bocheńskim znalazłem emocjonalne porozumienia, bo mimo iż to był zakonnik, dominikanin, to był to człowiek z krwi i kości i to człowieczeństwo starał się przekazywać na każdym kroku. Był wolnym człowiekiem w sensie emocjonalnym. Palił papierosy, latał samolotem, zrobił licencję pilota… Był mądrym człowiekiem, a jednocześnie takim „bożym urwisem” – mówi Sławomir Orzechowski, odtwórca głównej roli.
Spektakl Teatru Ósmego Dnia zrealizowany przez zmarłego 17 stycznia br. znakomitego reżysera Lecha Raczaka.
Spektakl Teatru Ósmego Dnia zrealizowany przez zmarłego 17 stycznia br. znakomitego reżysera Lecha Raczaka.
– Dla mnie jest to komedia egzystencjalna. Spod tych wszystkich zabawnych pozornie kwestii, tych qui pro quo, pogoni, pościgów wystaje taki głęboko egzystencjalny, niepokojący przekaz o szaleństwie naszego świata, który zwariował, wypadł z orbity. W którym nie wiadomo, kto jest bardziej chory, ci którzy są leczeni, czy ci którzy ich leczą. Dla mnie to też jest tekst o odwadze bycia sobą – mówi reżyserka spektaklu Lena Frankiewicz.
– Dla mnie jest to komedia egzystencjalna. Spod tych wszystkich zabawnych pozornie kwestii, tych qui pro quo, pogoni, pościgów wystaje taki głęboko egzystencjalny, niepokojący przekaz o szaleństwie naszego świata, który zwariował, wypadł z orbity. W którym nie wiadomo, kto jest bardziej chory, ci którzy są leczeni, czy ci którzy ich leczą. Dla mnie to też jest tekst o odwadze bycia sobą – mówi reżyserka spektaklu Lena Frankiewicz.
– Tekst jest zachwycający, bo jest głęboki, dowcipny, pełen suspensów, pełen zwrotów. Żadna postać nie jest puszczona, każda postać jest świetnie opisana – mówi reżyser Lena Frankiewicz o noweli filmowej „Inkarno” Kazimierza Brandysa.
– Tekst jest zachwycający, bo jest głęboki, dowcipny, pełen suspensów, pełen zwrotów. Żadna postać nie jest puszczona, każda postać jest świetnie opisana – mówi reżyser Lena Frankiewicz o noweli filmowej „Inkarno” Kazimierza Brandysa.
Reportaż przypomina wspaniałą inscenizację sztuki Jana Drdy z 1979 r. i pokazuje jak powstaje nowa. W programie wypowiadają się wszyscy aktorzy, występujący w sztuce, przypominamy również aktorów kreujących daną postać 40 lat temu.
Reportaż przypomina wspaniałą inscenizację sztuki Jana Drdy z 1979 r. i pokazuje jak powstaje nowa. W programie wypowiadają się wszyscy aktorzy, występujący w sztuce, przypominamy również aktorów kreujących daną postać 40 lat temu.
Nowa wersja scenicznej baśni czeskiego pisarza Jana Drdy. W obsadzie znaleźli się m.in. Anna Dymna, Marian Dziędziel, Jerzy Trela, Michał Majnicz, Maciej Musiał.
Nowa wersja scenicznej baśni czeskiego pisarza Jana Drdy. W obsadzie znaleźli się m.in. Anna Dymna, Marian Dziędziel, Jerzy Trela, Michał Majnicz, Maciej Musiał.
Człowiek poszukujący zagubionej tożsamości w labiryntach Warszawy. Spektakl na podstawie powieści Tadeusza Konwickiego. Wtorek, TVP Kultura, 07.01.2020, godz. 20.30.
Człowiek poszukujący zagubionej tożsamości w labiryntach Warszawy. Spektakl na podstawie powieści Tadeusza Konwickiego. Wtorek, TVP Kultura, 07.01.2020, godz. 20.30.
