Iwonie Rusek, autorce tekstu „Halo, halo, tu mówi Warszawa” wydarzenia historyczne z września 1939 roku posłużyły za kanwę dla fabuły oraz emocjonalnej struktury scenariusza. Jego kompozycja skupia się wokół trzech etapów obrony Warszawy, którym wtóruje rytm pracy Polskiego Radia. Spektakl wyreżyserowała Ewa Małecki.
Na tle dramatycznych zdarzeń poznajemy postaci i charaktery, które w tym czasie upadały i które stawały się mocarzami ducha oraz budowniczymi narodowej wspólnoty. Do tych ostatnich bez wątpienia należy prezydent Stefan Starzyński, płk. Wacław Lipiński (szef propagandy Dowództwa Obrony Warszawy) oraz pracownicy radia, m. in. Edmund Rudnicki (kierownik Wydziału Muzycznego), Maria Stpiczyńska, Józef Małgorzewski, Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski, Tadeusz Byrski, Zbigniew Świętochowski. Ich zaangażowanie, a przede wszystkim wiara oraz poczucie obowiązku sprawiły, że Polskie Radio stało się źródłem siły moralnej i duchowej walczącej stolicy oraz jej mieszkańców. Ale nie tylko.
Do siedziby rozgłośni przy Zielnej 25 przybywali ludzie kultury oraz artyści, którzy wśród huku bomb i morderczego ostrzału recytowali poezję, czytali prozę i dawali koncerty na żywo. Gdy 23 września nadawany był 2 koncert fortepianowy c-moll op. 18 Rachmaninowa, a pułkownik Rómmel czekał, by wygłosić komunikat, na Powiślu została uszkodzona elektrownia i radio umilkło. Jednak wszyscy pracownicy, mimo trwającego obstrzału, pogarszającej się sytuacji i ciężkich nalotów, trwali na swoich stanowiskach aż do 30 września, wierząc, że lada chwila popłynie prąd, a oni będą mogli wrócić do pracy.
Kiedy okazało się to niemożliwe, po raz ostatni uruchomili krótkofalówkę. „Halo, halo, czy nas słyszycie? To nasz ostatni komunikat. Niech żyje Polska!” – popłynęło w eter. Chwilę później do radia weszli Niemcy.
Spektakl „Halo, halo, tu mówi Warszawa” ukazuje ideę, wokół której zjednoczyli się we wrześniu 1939 roku bohaterowie, gdyż, jak mówił w jednym ze swoich ostatnich przemówień Stefan Starzyński: „My jesteśmy narodem żywym. Narodem, który z pokolenia w pokolenie przekazywał będzie siłę i potęgę naszego ducha, który będzie się odbudowywał jak dawniej z barbarzyńskich najazdów i zniszczeń, który zniesie te zniszczenia”.
Wielcy ludzie i ich nieśmiertelne, bo duchowe dzieło, jest osią spektaklu, a jego tłem – życie, które wystawiło bohaterów na najwyższą próbę.
