Troje głównych bohaterów „Granicy” to ludzie uwikłani w bardzo skomplikowane, ale przecież autentyczne więzi uczuciowe. Zenon Ziembiewicz nie jest cynikiem i pozbawionym skrupułów karierowiczem, który powróciwszy z Paryża z dyplomem doktora nauk politycznych bardzo szybko awansuje ze stanowiska naczelnego redaktora lokalnej gazety do godności prezydenta miasta. Elżbieta Biecka nie jest zimną, wyrachowaną „panną z kamienicy”, która chce wyjść za mąż za dobrze zapowiadającego się dziennikarza, a Justyna Bogutówna to nie krewka dziewczyna z gminu, która szantażuje swoją miłością zamożnego pana. Wszyscy na swój sposób usiłują żyć uczciwie, mają użyteczne cele, szlachetne pragnienia.

Przekreślają je okoliczności, często przypadek, a przede wszystkim właściwa ludzkiej naturze słabość. To ona sprawia, że Zenon nie umie zrezygnować z miłości żony i legalnego związku ani też wyrzec się namiętności Justyny i kontaktów z nią, niegodnych szanowanego obywatela i ukrywanych przed otoczeniem. Instrumentalne traktowanie obu kobiet, a także innych ludzi, z którymi styka się w swej działalności społecznej i politycznej, prowadzi bohatera do katastrofy. Zabrnąwszy w sytuację niejasną moralnie, ponosi klęskę i w życiu prywatnym, i zawodowym. W tej perspektywie psychologicznej i filozoficznej telewizyjna „Granica” staje się opowieścią o węzłach życia, których nie da się rozplątać, a tylko można je przeciąć.

Reżyseria i scenariusz: Jan Błeszyński
Realizacja telewizyjna: Wojciech Krzyszkowski
Scenografia: Henryk Cios
Muzyka: Andrzej Zarycki

Obsada: Barbara Grabowska-Oliwa (Elżbieta), Jan Frycz (Zenon Ziembiewicz), Beata Paluch (Justyna), Halina Gryglaszewska (Kolichowska), Jerzy Trela (Karol), Edward Lubaszenko (Czechliński), Marta Stebnicka (Żańcia), Ryszard Sobolewski (Walerian Ziembiewicz), Irena Szramowska (Hrabina Toczewska), Jan Güntner (Hrabia Toczewski), Maria Nowotarska-Pilitowska (Niewieska), Bogdan Kiziukiewicz (Niewieski).