Ówczesne „Jabłonie” – wystawione w Teatrze Ateneum przez Jana Biczyckiego, podobnie jak Osiecka związanego z STS-em i w ogóle ze sceną studencką – były jednym z największych przebojów teatralnych lat 60. (i to w silnej konkurencji – powstały po „Kartotece” Różewicza, przed „Tangiem” Mrożka). Ukoronowaniem zawrotnego sukcesu u publiczności i krytyki była główna nagroda na Festiwalu Polskiej Dramaturgii Współczesnej w 1964 r. Później zadziorny tytuł „Niech no tylko...” pojawiał się na afiszach różnych teatrów wielokrotnie.

Telewizyjną inscenizację otwiera para jakby wyjęta z teatru papierowego, tańcząca na tle symbolicznej, surowej scenografii w takt piosenki o wiośnie i szczęściu dniach, płynącej z tuby starego gramofonu. Nastrój beztroskiej zabawy przerywa na chwilę Rebeka (Kinga Preis).

Jak w kalejdoskopie zmieniają się klimaty i obrazy. Sanitariuszka (Magdalena Cielecka) przy dźwiękach starej, żołnierskiej piosenki „Rozkwitały pąki białych róż” żegna Jasieńka.

Ciąg dalszy nastąpi – parokrotnie zapewnia Entreprener, który wkrótce zmieni się w Organizatora. Jeszcze tylko chwila wspomnień – partyzancki „Deszcz, jesienny deszcz” i okupacyjna „Siekiera, motyka...” – i już dzieje się inna „współczesna współczesność”.

W wiązance na przemian melodii ludowych i różnych nowoczesnych rytmów zawiera się skondensowana, dowcipna opowieść o latach 50. „Chuligani to są ludzie tacy, którzy mają w nosie dyscyplinę pracy, a ludowa władza ich do mamra wsadza... jazz... boogie-woogie...” – wyśpiewuje Bikiniarz.
W spektaklu znalazło się też miejsce dla słynnych „Kochanków z ulicy Kamiennej”, dla tytułowego przeboju „Niech no tylko zakwitną jabłonie”.

Autor: Agnieszka Osiecka
Reżyseria: Wojciech Kościelniak
Scenografia: Ewa Przybył, Andrzej Przybył
Opracowanie muzyczne oryginału: Andrzej Mundkowski
Choreografia: Jarosław Staniek
Zdjęcia: Tomasz Dobrowolski
Montaż: Jan Sieczkowski

Obsada: Marta Bizoń, Magdalena Cielecka, Katarzyna Jamróz, Kinga Preis, Justyna Szafran, Przemysław Branny, Krzysztof Dracz, Konrad Imiela, Andrzej Kozłowski, Bohdan Łazuka, Maurycy Polaski, Tomasz Sapryk