Teatr Telewizji TVP

Lewiatan

Adaptacja powieści kryminalnej Borisa Akunina dokonana przez Cezarego Harasimowicza. Spektakl wyreżyserował Bartosz Konopka.

Przedmiot, znaleziony na miejscu brutalnego morderstwa dokonanego w Paryżu, złota przywieszka z logo statku, wskazuje, że morderca może przebywać na pokładzie luksusowego statku pasażerskiego „Lewiatan”, płynącego z Southampton do Kalkuty. Prowadzący śledztwo komisarz policji francuskiej Gustaw Gauche gromadzi w salonie Windsor wszystkich pasażerów pierwszej klasy, którzy nie mają znaczka, lub z innych względów wzbudzają podejrzenie. 


Podejrzani to przedstawiciele różnych narodowości i różnych kultur. Znajduje się wśród nich rosyjski dyplomata Erast Fandorin, który okaże się nie gorszym śledczym od komisarza. Podróż przyniesie dalsze ofiary i będzie obfitować w dramatyczne zwroty akcji, a śledztwo zakończy się zaskakującym finałem. 

„Lewiatan” to telewizyjna adaptacja kryminału Borysa Akunina, dokonana przez Cezarego Harasimowicza. Reżyserii spektaklu Teatru Telewizji Polskiej podjął się Bartosz Konopka, który ma na swoim koncie m.in. nominację do Oscara za krótkometrażowy film dokumentalny „Królik po berlińsku”. 

– „Lewiatan” Akunina jest w zamierzeniu staroświeckim kryminałem w stylu Agathy Christie. Zamknięty krąg podejrzanych, morderca jest wśród nich, dwóch rywalizujących detektywów, podobnie jak w „Morderstwie w Orient Expressie”. Doceniam kunszt językowy, stylowe postaci i zwroty akcji u Akunina, ale nie chciałbym pozostawać jedynie na tym poziomie. Wydaje mi się, że „Lewiatan” może też odkryć pewną drapieżną prawdę o nas samych dzisiaj, tylko wtedy adaptowanie utworów historycznych ma sens. Potwór Lewiatan w sztuce jest często wyobrażeniem Szatana, zagrażającym istotom stworzonym przez Boga i próbującym je pożreć. Św. Tomasz z Akwinu opisywał Lewiatana jako demona zazdrości. Zazdrość, chciwość, niepohamowane żądze - to są motywacje mordercy i motor działania kilku głównych postaci. Zło czai się pod powierzchnią zdarzeń i zachowań postaci. Chciałbym je wydobywać środkami filmowymi, aby narastało aż do finału. Poprzez niepokojącą muzykę przy niektórych pauzach i reakcjach postaci. W przejściach między scenami. W niespodziewanych momentach. Np. dźwięk wibrującego, ciemnego klarnetu nie dający nam spokoju, świdrujący pod czaszką – tak swój zamiar przedstawia Bartosz Konopka

BORIS AKUNIN (Grigorij Szałwowicz Czchartiszwili), ur. w 1956 r. w Gruzji. Mieszkający w Londynie japonista, tłumacz, autor znanych serii powieści „Przygody Erasta Fandorina”, „Przygody siostry Pelagii”, „Przygody magistra”, „Gatunki”. W 2000 roku był nominowany do nagrody Bookera i otrzymał tytuł Rosyjskiego Pisarza Roku. „Azazel” i „Gambit turecki” zostały przeniesione na ekran.

Autor: Boris Akunin 

Przekład: Małgorzata Buchalik 
Adaptacja: Cezary Harasimowicz 
Reżyseria: Bartosz Konopka 
Zdjęcia: Paweł Dyllus 
Scenografia: Marcel Sławiński, Katarzyna Sobańska 
Kostiumy: Dorota Roqueplo 
Muzyka: Bartosz Chajdecki 

Obsada: Piotr Żurawski (Erast Fandorin), Piotr Głowacki (Komisarz Gauche), Karolina Gruszka (Miss Clarissa Stamp), Jan Marczewski (Sir Reginald Milford Stokes), Hiroaki Murakami (Hintaro Aono), Maria Dębska (Madame Clebere), Dominik Nowak (Dr Truffo), Anna Smołowik (Mrs. Truffo), Tomasz Drabek (Prof. Anthony Sweetchild), Jakub Snochowski (Kapitan Cliff), Maciej Cymorek (Inspektor Jackson)