Adaptacja powieści Juliusza Kaden-Bandrowskiego „Mateusz Bigda” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Grand Prix pierwszego Festiwalu Dwa Teatry – Sopot 2001.
Adaptacja powieści Juliusza Kaden-Bandrowskiego „Mateusz Bigda” w reżyserii Andrzeja Wajdy. Grand Prix pierwszego Festiwalu Dwa Teatry – Sopot 2001. Spektakl zostanie pokazany z okazji 85. urodzin Janusza Gajosa.
„Gdy słucham o tzw. demokracji parlamentarnej, rzygać mi się chce” – pisał pod koniec życia Juliusz Kaden-Bandrowski w liście do brata. Był marzec 1944 roku. Pisarz nie miał złudzeń co do rychłego zawłaszczenia wschodniej Europy przez ZSRR, lecz mimo to wspomnienie polskiej sejmokracji z lat 20. wywoływało w nim dreszcz obrzydzenia. A znał ją Kaden na wylot, gdyż będąc zagorzałym piłsudczykiem, od młodości parał się polityką. Jak mało kto umiał też o niej pisać.
To właśnie dzięki pełnym demaskatorskiej pasji powieściom zyskał sławę najbardziej kontrowersyjnego prozaika międzywojnia. Zwłaszcza trzy jego dzieła: „Generał Barcz”, „Czarne skrzydła” i „Mateusz Bigda” stały się kijami włożonymi w mrowisko. Wywołały lawinę polemik zarówno z lewa, jak i z prawa.
Kaden zaszokował współczesnych, ukazując – z niezwykłą jak na owe czasy ostrością – czczość górnolotnych haseł i ideologii. Dotknął do żywego polityków, portretując ich jako zgraję hochsztaplerów i cyników, bezwzględnie walczących o przywileje, wpływy i stołki. Liczne aluzje do rzeczywistych liderów partyjnych i prominentnych działaczy dodatkowo podgrzały atmosferę. Tak zwane wielkie przemiany społeczne w ujęciu Bandrowskiego stanowiły jedynie sprokurowany na użytek mas eufemizm, kryjący mafijne rozgrywki, szalejącą korupcję i imponującą galerię przejawów zwykłego draństwa.
Premiera w Teatrze Telewizji: 29.11.1999
Czas: 95 min.