Teatr Telewizji TVP

spektakle

(A)pollonia, cz. 1

(A)pollonia, cz. 1

Ifigenia, Alkestis, Apolonia to trzy ofiary z ludzkiego życia, ofiary losu, przeznaczenia, wojen, ofiary przymusowe i dobrowolne. Składane w czasach mitycznych, kiedy bogowie mieszali się jeszcze do ludzkich spraw i w XX wieku, kiedy było już za późno na jakiekolwiek boskie interwencje, a los ofiar utracił literacki charakter tragedii i stał się tematem dotkliwego reportażu.

Warlikowski w „(A)polonii” podejmuje temat ofiarowania w kontekście odpowiedzialności, która w świecie tragedii zironizowanej i zdemistyfikowanej jest wyłącznie sprawą międzyludzką. Jego adaptacja przygotowana na podstawie tekstów Ajschylosa, Eurypidesa, Hanny Krall, J. M. Coetzeego i wielu innych jest niesamowitą wędrówką przez wielką rzeźnię, jaką są losy ludzkie. W tej śmiertelnej defiladzie biorą udział nie tylko ludzie, ale także bogowie i herosi, ofiary, kaci, aktorzy i widzowie. Warlikowski burzy niezłomne przekonania na temat ofiarowania.

Dyskusja prowadzona jest przy użyciu bardzo różnych rodzajów języka, przez co penetruje nie tylko heroiczne, ale przede wszystkim codzienne aspekty ofiarowania. Odkrywa, co tak naprawdę zdarzyło się, kiedy Ifigenia, Alkestis i Apolonia, która ratowała życie Żydów w czasie II wojny, powiedziały swoje ciche tak, gotowe na poświęcenie życia.

Reżyseria: Krzysztof Warlikowski
Scenariusz: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, Jacek Poniedziałek
Scenografia: Małgorzata Szczęśniak
Zdjęcia: Paweł Łoziński, Kacper Lisowski, Łukasz Jóźków

Obsada: Maja Ostaszewska, Magdalena Cielecka, Magdalena Popławska, Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Marek Kalita, Maciej Stuhr, Andrzej Chyra, Jacek Poniedziałek, Wojciech Kalarus, Zygmunt Malanowicz i inni.

(A)pollonia, cz. 2

(A)pollonia, cz. 2

Ifigenia, Alkestis, Apolonia to trzy ofiary z ludzkiego życia, ofiary losu, przeznaczenia, wojen, ofiary przymusowe i dobrowolne. Składane w czasach mitycznych, kiedy bogowie mieszali się jeszcze do ludzkich spraw i w XX wieku, kiedy było już za późno na jakiekolwiek boskie interwencje, a los ofiar utracił literacki charakter tragedii i stał się tematem dotkliwego reportażu.

Warlikowski w „(A)polonii” podejmuje temat ofiarowania w kontekście odpowiedzialności, która w świecie tragedii zironizowanej i zdemistyfikowanej jest wyłącznie sprawą międzyludzką. Jego adaptacja przygotowana na podstawie tekstów Ajschylosa, Eurypidesa, Hanny Krall, J. M. Coetzeego i wielu innych jest niesamowitą wędrówką przez wielką rzeźnię, jaką są losy ludzkie. W tej śmiertelnej defiladzie biorą udział nie tylko ludzie, ale także bogowie i herosi, ofiary, kaci, aktorzy i widzowie. Warlikowski burzy niezłomne przekonania na temat ofiarowania.

Dyskusja prowadzona jest przy użyciu bardzo różnych rodzajów języka, przez co penetruje nie tylko heroiczne, ale przede wszystkim codzienne aspekty ofiarowania. Odkrywa, co tak naprawdę zdarzyło się, kiedy Ifigenia, Alkestis i Apolonia, która ratowała życie Żydów w czasie II wojny, powiedziały swoje ciche tak, gotowe na poświęcenie życia.

Reżyseria: Krzysztof Warlikowski
Scenariusz: Krzysztof Warlikowski, Piotr Gruszczyński, Jacek Poniedziałek
Scenografia: Małgorzata Szczęśniak
Zdjęcia: Paweł Łoziński, Kacper Lisowski, Łukasz Jóźków

Obsada: Maja Ostaszewska, Magdalena Cielecka, Magdalena Popławska, Ewa Dałkowska, Małgorzata Hajewska-Krzysztofik, Marek Kalita, Maciej Stuhr, Andrzej Chyra, Jacek Poniedziałek, Wojciech Kalarus, Zygmunt Malanowicz i inni.

A i B – Anders i Begin

A i B – Anders i Begin

Trzon fabularny sztuki nie jest zbyt oryginalny: fikcyjne spotkanie dwu wybitnych ludzi, wywodzących się z odmiennych kultur i narodowości. U Sarnera są to polski generał Władysław Anders i żydowski polityk Menachem Begin. Miejscem spotkania jest Londyn. Rzecz dzieje się niedługo po zakończeniu II wojny światowej. Za oknami hotelu, w którym rozmawiają dwaj bohaterowie, trwa jeszcze defilada zwycięzców. Anders i Begin dyskutują na temat ideologii, polityki oraz wzajemnych stosunków polsko – żydowskich. Padają nazwiska znanych osobistości, przywoływane są konkretne wydarzenia z niedawnej przeszłości.

Pasjonująca wymiana poglądów, nieraz trudna dla obu stron, prowadzi jednak do wyjaśnienia wzajemnych animozji i uprzedzeń. Rozmowę wieńczy symboliczne pojednanie. W dyskusję dwóch antagonistów reżyser dyskretnie wplótł elementy poetyckiej stylizacji oraz materiały dokumentalne, dotyczące Andersa i Begina.

A planety szaleją

A planety szaleją

Hołd młodych artystów dla charyzmatycznej piosenkarki Kory, to pokaz umiejętności wokalnych, wrażliwości i energii.

A planety szaleją… Młodzi w hołdzie Korze, piosenki zespołu Maanam

A planety szaleją… Młodzi w hołdzie Korze, piosenki zespołu Maanam

Spektakl muzyczny powstał w ramach zajęć dydaktycznych ze studentami Kierunku Aktorstwo Teatru Muzycznego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, a premiera odbyła się 8 czerwca 2019 r. w rocznicę urodzin Kory. Spektakl znalazł się w repertuarze Teatru Współczesnego w Warszawie, gromadząc komplety publiczności.  ​ ​


Przedstawienie składa się z szesnastu najbardziej znanych piosenek zespołu Maanam układających się w opowieść o pasji, samotności, poszukiwaniu swojego miejsca w świecie, ale przede wszystkim o miłości, która dla Kory była motorem życia. ​ ​ Zupełnie nowe, zaskakujące lirycznością aranżacje muzyczne, minimalistyczna scenografia połączona z intrygującym ruchem scenicznym oraz wyraziste interpretacje młodych aktorów pozwalają odkryć Olgę Sipowicz na nowo, nie tylko jako charyzmatyczną wokalistkę, ale przede wszystkim jako poetkę. 

W spektaklu widzowie usłyszą między innymi utwory: „Lucciola”, „Szał niebieskich ciał”, „Cykady na Cykladach”, „Boskie Buenos”, „Szare miraże”, „Żądza pieniądza”, „Krakowski spleen”, „Kocham cię, kochanie moje”. ​

Abigel, cz. 1

Abigel, cz. 1

Czteroczęściowe widowisko według powieści „Tajemnica Abigel” Magdy Szabo (ur. 1917), najpopularniejszej w Polsce współczesnej pisarki węgierskiej, autorki powieści psychologicznych („Fresk”), dramatów („Ukąszenie żmii”), wielu książek dla dzieci i młodzieży. Wydana w polskim przekładzie w 1977 r. powieść napisana wedle klasycznych reguł gatunku, ujawniła zalety warsztatu pisarskiego autorki – przejrzystość stylu, precyzję i logikę narracji, wyjątkowy dar bezbłędnego szkicowania charakterów i problemów. Okazała się też doskonałym materiałem dla adaptacji telewizyjnej.

Akcja widowiska rozgrywa się w latach II wojny światowej na Węgrzech. Kilkunastoletnia córka generała z Pesztu, Gina, osierocona przez matkę, zostaje wbrew swej woli wysłana na prowincję, do przy klasztornej pensji o zaostrzonym rygorze.

Odizolowana od świata szkoła wydaje się ojcu najlepszym schronieniem dla córki. Jednak Gina źle znosi panującą tu żelazną dyscyplinę, tęskni za ojcem i ukochanym, którego zostawiła w Budapeszcie. Nowe koleżanki wydają jej się dziwne i dziecinne. Dziewczynę śmieszą ich nieustanne zabawy w zamąż pójście, drażni wiara w cudowną moc stojącego w szkolnym ogrodzie posągu Abigel.

Gina buntuje się, popada w konflikt ze wszystkimi. Osamotniona i nieszczęśliwa, wyczekuje dnia powrotu do domu.

Abigel, cz. 2

Abigel, cz. 2

Zrozpaczona Gina decyduje się uciec z pensji. Na dworcu zatrzymuje ją profesor König. Zaalarmowany przez dyrekcję szkoły ojciec przyjeżdża niezwłocznie. Długo rozmawia z córką i wreszcie wyjawia powód umieszczenia ukochanej jedynaczki na pensji.

Generał Vitay jest jednym z czołowych przywódców ruchu oporu w wojsku, w każdej chwili może zostać aresztowany. Gdyby w ręce Niemców wpadła również Gina, stałaby się idealnym narzędziem szantażu, mającego skłonić jej ojca do wydania współtowarzyszy konspiracji. Od zachowania dziewczyny może więc zależeć życie wielu ludzi. Dlatego nie wolno jej opuszczać murów oddalonej od centrum szkoły. Ojciec zapewnia ją, że w krytycznym momencie pojawi się ktoś, kto udzieli jej pomocy. Gina próbuje pogodzić się z myślą, że do końca wojny pozostanie w znienawidzonym internacie.

Autor: Magda Szabo
Reżyseria: Izabella Cywińska
Przekład: Alicja Mazurkiewicz,
Scenariusz tv: Izabella Cywińska i Anna Bartenbach
Scenografia: Wiesława Chojkowska, Ewa Kowalska
Kostiumy: Ewa Krauze, muzyka: Zygmunt Krauze
Zdjęcia: Piotr Wojtowicz,

Obsada
: Agnieszka Krukówna (Gina), Antonina Choroszy (Zuzanna), Piotr Fronczewski (Generał Vitay), Janusz Michałowski (König), Krzysztof Janczar (Kalmar), Henryk Talar (Dyrektor), Edyta Olszówka (Piroska), Marzena Gryzińska (Mari), Natasza Sierocka (Banki), Ewa Bułhak (Szabo), Zina Kerste (Murai), Joanna Rutkowska (Gati), Piotr Adamczyk (Feri), Elżbieta Jarosik (Erzebet), Małgorzata Rożniatowska (Magazynierka) oraz Joanna Bać, Monika Bielińska, Katarzyna Bulińska, Maria Cichecka, Marta Gardzińska, Katarzyna Grabowska, Małgorzata Knieciak, Anna Kramarz, JoannaPłaskowicka, Janina Podleś, Ewa Rednowska, Sylwia Więcaszek.

czas
: 52 min

Abigel, cz. 3

Abigel, cz. 3

Gina wciąż podejmuje próby przełamania niechęci klasy, ale jej wysiłki są raczej bezowocne, dochodzi do wielu nowych dramatycznych spięć. W pobliskim miasteczku coraz wyraźniej odczuwa się atmosferę wojny. Podczas alarmu przeciwlotniczego przerażone dziewczęta wyciągają rękę do zgody.

Pojednana z koleżankami Gina aktywnie uczestniczy w życiu szkoły. Zaczyna dostrzegać rzeczy, których dotychczas nie zauważała.
Diakonisę Zuzannę adoruje przystojny profesor Kalmar. Zuzanna kocha się w profesorze Königu, ale on chyba bardziej interesuje się piękną Mici Horn. Wesoła i pełna wdzięku Mici jest dobrym duchem szkoły, fundatorką wspaniałych przyjęć i wielu niespodzianek.

Tymczasem Gina znajduje w różnych miejscach listy od Abigel. Czyżby dziewczęta miały rację, wierząc w cudowną moc stojącego w ogrodzie posągu? Sceptyczna z natury panna Vitay postanawia to sprawdzić.

Zbliża się Gwiazdka. Generał Vitay niemoże zabrać córki na święta, przekazuje jej dziwną wiadomość. Gina przeczuwa, że w domu stało się coś niedobrego.

Abigel, cz. 4

Abigel, cz. 4

Wojska niemieckie opanowały Węgry. Zaniepokojona brakiem wiadomości od ojca Gina rozpaczliwie usiłuje dodzwonić się do domu. Nieoczekiwanie pojawia się młody porucznik, który dyskretnie przekazuje jej list, prosząc o spotkanie. Przedstawia się jako wysłannik jej ojca, chce zabrać Ginę ze sobą.

W tym czasie dziewczyna dostaje kolejny liścik od Abigel, przestrzegający ją przed nieznajomym prowokatorem. Porucznik nie rezygnuje ze swych zamiarów. Podczas zabawy tanecznej u Mici Horn informuje Ginę o sytuacji i zapewnia, że jej ucieczka została przygotowana w najdrobniejszych szczegółach. Panna Vitay podejmuje decyzję.

Dochodzi do dramatycznego spotkania profesora Königa i Zuzanny. Gina dowiaduje się zaskakujących rzeczy o ludziach, których – jak jej się wydawało – dobrze znała. Dziewczyna ma jeszcze jedną satysfakcję – wreszcie poznaje tajemnicę posągu Abigel.

Afera mięsna

Afera mięsna

„Afera mięsna” to portret gabinetowych intryg, fałszywych aspiracji partyjnych elit i zgrzebnej rzeczywistości lat 60. XX wieku, czyli „naszej małej stabilizacji”. Dramat dokumentalny Roberta Mellera i Janusza Dymka dotyczy słynnej afery mięsnej z 1964 roku, w której żądano trzech wyroków śmierci, a zasądzono i wykonano jeden. Ofiarą padł Stanisław Wawrzecki. Pozornie chodziło o nadużycia finansowe i łapówki w przemyśle mięsnym. Faktycznie o zatuszowanie gospodarczej nieudolności rządu, braków w zaopatrzeniu i skierowanie gniewu ludzi na kilku oskarżonych.

Spektakl precyzyjnie opisuje przebieg śledztwa, a także towarzyszącą mu atmosferę: relacje Polskiej Kroniki Filmowej, komentarze prasowe, wreszcie ludzkie reakcje – zarówno spontaniczne, jak i sterowane przez władze. Pokazuje też rodzącą się w partyjnych gabinetach intrygę, której celem było przedstawienie autentycznych nadużyć jako działań zorganizowanej grupy przestępczej, wymierzonych w interes państwa.

Jak pokazuje przedstawienie Sceny Faktu, system łapówek funkcjonował od dawna i był akceptowany przez władze, które czerpały z niego profity, a w stosownej chwili zdecydowały, że trzeba poświęcić kilka osób. Sędziowie ostatniej PRL-owskiej afery gospodarczej, w której wydano wyrok śmierci, byli bezpośrednio sterowani przez partię, a wykonanie kary, półtora miesiąca po jej zasądzeniu, stało się demonstracją siły ekipy Władysława Gomułki, odcinającej w ten sposób podejrzenia od wyżej postawionych mocodawców.

ABC

Azyl dla bandyty

Azyl dla bandyty

Sensacyjny dramat autorstwa Feliksa Falka, ukrywającego się pod pseudonimem Edward Neyman. Spektakl z 1978 roku wyreżyserował Bogdan Augustyniak.

Anhelli

Anhelli

Autorskie widowisko telewizyjne Grzegorza Królikiewicza (scenariusz, reżyseria, scenografia) na kanwie poematu Juliusza Słowackiego, oprawione specjalną muzyką, częściowo filmowane w plenerach, w wykonaniu zespołu aktorskiego Teatru Polskiego w Bielsku Białej. Właśnie na tej scenie wiosną 1999 r. znany reżyser po raz pierwszy pokazał swoją adaptację symbolicznego, zdawałoby się, zupełnie niescenicznego dzieła.

Apollo z Bellac, reż. A. Wieczur

Apollo z Bellac, reż. A. Wieczur

Jednoaktowa, komediowa sztuka Jeana Giraudoux należy do klasyki światowej literatury. Spektakl „na żywo” w reżyserii Anny Wieczur.

POKAŻ WIĘCEJ

DEF

Dziady. Śladami Adama Mickiewicza

Dziady. Śladami Adama Mickiewicza

Wyjątkowy spektakl oparty na fragmentach wszystkich części „Dziadów” Adama Mickiewicza.

Dziewczęta z Nowolipek. Amelka

Dziewczęta z Nowolipek. Amelka

Czteroczęściowy spektakl na podstawie powieści Poli Gojawiczyńskiej przedstawia losy czterech dziewcząt, mieszkanek biednej warszawskiej dzielnicy Nowolipki. Utrzymany jest w formie opowieści tytułowej bohaterki o swoim życiu. Cykl w reżyserii Stanisława Wohla miał premierę w 1970 roku.

Dziewczęta z Nowolipek. Bronka

Dziewczęta z Nowolipek. Bronka

Czteroczęściowy spektakl na podstawie powieści Poli Gojawiczyńskiej przedstawia losy czterech dziewcząt, mieszkanek biednej warszawskiej dzielnicy Nowolipki. Utrzymany jest w formie opowieści tytułowej bohaterki o swoim życiu. Cykl w reżyserii Stanisława Wohla miał premierę w 1970 roku. Emisja 17 sierpnia, godz. 20.00 w TVP Kultura.

POKAŻ WIĘCEJ

GHI

Hotel Korfanty

Hotel Korfanty

Spektakl „Hotel Korfanty” w reżyserii Roberta Talarczyka powstaje z okazji ustanowionego przez Sejm RP roku Wojciecha Korfantego, w 150. rocznicę urodzin bohatera walki o przyłączenie Śląska do Polski. Ta wyjątkowa realizacja z wnętrz Pałacu Kawalera w Świerklańcu utrzymana będzie w dużej mierze w oryginalnej czarno-białej estetyce.

Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim, reż. J. Gajewski

Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim, reż. J. Gajewski

Misterium Mikołaja z Wielkowiecka w reżyserii Jarosława Gajewskiego i reżyserii telewizyjnej Redbada Klynstry-Komarnickiego.

Hanoch odchodzi bez słowa

Hanoch odchodzi bez słowa

Sztuka Antoniego Wincha w reżyserii Dariusza Błaszczyka. Spektakl zrealizowany w ramach projektu TEATROTEKA przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych.

POKAŻ WIĘCEJ

JKL

Kasie

Kasie

Spektakl został zrealizowany przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu TEATROTEKA.

Kobieta w lustrze

Kobieta w lustrze

Spektakl został zrealizowany przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu TEATROTEKA.

Jacuś

Jacuś

Komedia Edwarda Lubowskiego w reżyserii Janusza Bukowskiego. Spektakl z 1989 roku.

POKAŻ WIĘCEJ

MNO

Nie ma

Nie ma

Spektakl zrealizowano w ramach cyklu Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych „Teatroteka”.

Miss HIV

Miss HIV

Spektakl został zrealizowany przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu TEATROTEKA.

Odkrycie Europy

Odkrycie Europy

Sztuka Beniamina Marii Bukowskiego w reżyserii Jagody Madej. Spektakl zrealizowany w ramach projektu TEATROTEKA Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Emisja 10 października, godz. 20.00 – PREMIERA w TVP Kultura.

POKAŻ WIĘCEJ

PRS

Przyjechała Żydówka

Przyjechała Żydówka

Znakomity monodram Ryszardy Hanin według tekstu Anny Strońskiej.

Podstolina

Podstolina

„Podstolina” to spektakl Mariusza Malca oparty na motywach „Zemsty” Aleksandra Fredry , w którym na plan pierwszy wysuwa się postać atrakcyjnej wdowy Podstoliny. Intryga została przeniesiona do czasów współczesnych.

Pradziady

Pradziady

Wojciech Kuczok w swoim dramacie nawiązuje do „Dziadów” Mickiewicza i „Wesela” Wyspiańskiego. Czyni to w sposób prześmiewczy i ironiczny, nadając sztuce formę komediowo-groteskową.

POKAŻ WIĘCEJ

TUW

Tajny klient

Tajny klient

Sztuka Igora Gorzkowskiego w reżyserii Wojciecha Pitali. Spektakl zrealizowany w ramach projektu Teatroteka Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych.

Wieczernik, reż. A. Wajda

Wieczernik, reż. A. Wajda

Dramat Ernesta Brylla w reżyserii Andrzeja Wajdy. Nagranie zostało dokonane w Parafii Miłosierdzia Bożego w Warszawie podczas ostatniego z czternastu przedstawień „Wieczernika” w dniu 28 kwietnia 1985 r. Telewizyjna premiera odbyła się w kwietniu 1990 roku.

Wiera Gran

Wiera Gran

Sztuka Anny Burzyńskiej w reżyserii Barbary Sass-Zdort.

POKAŻ WIĘCEJ

XYZ

Zabawy w dom

Zabawy w dom

Spektakl zrealizowano w ramach cyklu Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych „Teatroteka”.

Znowu „Łut szczęścia”

Znowu „Łut szczęścia”

Lech Pijanowski, ukrywający się pod pseudonimem Janusz Jaxa, po sukcesie realizacji telewizyjnej komedii sensacyjnej „Łut szczęścia” w 1960 roku napisał kolejny utwór kryminalny – kontynuację niezwykłych losów prywatnego detektywa Franka Ventury. Premiera „Znowu «Łut szczęścia»” odbyła się 26 kwietnia 1962 roku w reżyserii Janusza Morgensterna. Współczesna inscenizacja sztuki stanowi powrót (po 60 latach) do tytułu. Remake kryminału Janusza Jaxy uświetni obchody 70-lecia Teatru Telewizji, będąc zarazem przypomnieniem tekstu jednego z najważniejszych dla tej sceny autorów sztuk kryminalnych.

Zgaga

Zgaga

Akcja „Zgagi” rozgrywa się w małym miasteczku. Oś fabularną sztuki stanowi odbywająca się w czasie teraźniejszym, interwencyjna rozmowa Kuratorki z Heleną i Tadeuszem, rodzicami niedostosowanej społecznie, udającej psa, niespełna 16-letniej Zuzanny.

POKAŻ WIĘCEJ

123

14 maja o północy

14 maja o północy

Spektakl Teatru Sensacji Kobra z 1973 roku. Scenariusz napisał Andrzej Wydrzyński, a wyreżyserował Stanisław Zaczyk.

10 pięter

10 pięter

Sztuka Cezarego Harasimowicza w reżyserii Witolda Adamka. Spektakl z 2000 roku.

19. południk

19. południk

Autorski spektakl Juliusza Machulskiego z 2003 roku.

POKAŻ WIĘCEJ