Palacz zwłok
Spektakl na podstawie powieści Ladislava Fuksa w reżyserii Wojciecha Wiszniewskiego. Przedstawienie z 1981 roku.
Akcja sztuki rozgrywa się pod koniec lat trzydziestych w czasie niemieckiej okupacji Czech. W pierwszej scenie dramatu główny bohater Karl Kopfiringel, pracownik miejskiego krematorium, zostaje pokazany jako troskliwy ojciec i mąż, który spędza szczęśliwe chwile w gronie rodzinnym. Ma jednak poczucie, że za mało dba o swoją rodzinę, chcąc więc podnieść swoją stopę życiową, poprawić wydajność i zyski krematorium, ulega wpływom Willego, który zapoznaje go z członkami partii nazistowskiej, ci zaś obiecują mu dostarczyć wielu nowych klientów do spopielenia.
Wiodąc życie porządnego czeskiego mieszczanina przeistacza się stopniowo w nazistę i volksdeutscha. Doprowadza go to do zabicia i skremowania własnej żony i syna, kiedy kolega z partii nazistowskiej uzmysławia mu, że matka pani Kopfiringel była Żydówką. Za czyn ten dostaje od swoich przełożonych nagrodę – awans na szefa technicznego krematoriów. Ostatnią sceną dramatu jest pusta sala (szpital psychiatryczny), w której siedzi bohater i powtarza w nieskończoność słowa ulubionego wierszyka swojego zamordowanego syna.
Autor: Ladislav Fuks
Scenariusz i reżyseria: Wojciech Wiszniewski
Realizacja tv: Andrzej Mellin
Scenografia: Krzysztof Domaradzki, Marian Jagodziński
Kostiumy: Ewa Gralak-Jurczak
Obsada: Franciszek Trzeciak (Kopfringel), Wirgiliusz Gryń (Willi), Barbara Dziekan (Lakme), Zofia Tomaszewska (Erna), Arkadiusz Loba (Millik) i inni