Londyn, schyłek dziewiętnastego wieku. W salonach artystyczno- intelektualnych króluje dekadencja, wyrafinowanynihilizm i kult sztuki dla sztuki. Dorian Gray - młodzieniec zniewalającej urody staje się przedmiotem rywalizacji LordaHenryka Wottona i malarza Bazylego Hallwarda. Pierwszy to obdarzony rzadką inteligencją mistrz paradoksu, posiadaczwielkiej fortuny, wyznający cyniczną pogardę dla świata i pragnący żyć wyłącznie dla przyjemności. Drugi gloryfikujeświat, w którym piękno współgra z dobrocią, a sumienie nie jest tylko przedmiotem aforyzmów. Obydwaj kochają Doriana izabiegają o jego towarzystwo i względy. Bazyli maluje dzięki niemu swój najlepszy obraz - portret Graya. Siła talentu iuczucia sprawiają, że dzieło nabiera nadnaturalnych właściwości. Jest nie tylko świadectwem niezwykłej urody i wdziękuDoriana. Staje się również wizerunkiem jego duszy i ciała. Uwalnia go tym samym od męki starzenia, zapewnianieśmiertelność oraz moralną bezkarność. Z chwilą, gdy Gray się o tym przekonuje, radykalnie zmienia swoje życie.Młodzieńczą naiwność i czystość zastępuje wyrachowanym okrucieństwem. Krakowska realizacja powieści Wilde,a nie jestwyłącznie przypomnieniem współczesnemu widzowi ekscytującej historii, w której bogactwo i nędza, miłość i perwersja,zbrodnia i naiwność zawsze będą budzić zainteresowanie i emocje. W salonowej sztuce ukryty jest jeszcze moralitet.Jego przesłanie, mimo upływu stu lat nie straciło aktualności. Wedle niego nie istnieje wina bez kary, anajchwalebniejszym zadaniem sztuki powinno być stanie na straży ludzkiego sumienia.

czas: 94 min, scenografia: Łucja Kossakowska, muzyka: Zygmunt Konieczny, zdjęcia: Henryk Janas, występują: Bartosz Jarzymowski (Dorian Gray), Andrzej Łapicki (Lord Fermor), Jan Peszek (Lord Henryk Wotton), KrzysztofGlobisz (Bazyli Hallward), Dorota Segda (Sybila Vane), Ewa Ciepiela (Pani Vane), Dariusz Siatkowski (Jakub Vane),Julian Jabczyński (Pan Hubbard), Marcin Kuźmiński (Alan Campbell), Tadeusz Szaniecki (Wiktor), Piotr Borowiec(Franciszek), przekład: Mira Michałowska, realizacja TV: Stanisław Zajączkowski, adaptacja: John Osborne,