Premiera TVP 1: 13.01.2025
Premiera w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach: 2.04.2022

Adaptacja i dramaturgia: Michał Kmiecik
Reżyseria: Marcin Liber
Scenografia, światła, video: Mirek Kaczmarek
Kostiumy: Grupa Mixer (Monika Ulańska, Dorota Gaj-Woźniak, Robert Woźniak)
Muzyka: Nagrobki (Maciej Salamon, Adam Witkowski)
Choreografia: Hashimotowixa (Paulina Jaksim, Katarzyna Kulmińska)

Obsada:  Anna Antoniewicz, Dagna Dywicka, Klaudia Janas, Ewelina Gronowska, Joanna Kasperek, Beata Pszeniczna, Zuzanna Wierzbińska, Aneta Wirzinkiewicz, Beata Wojciechowska, Mateusz Bernacik, Bartłomiej Cabaj, Janusz Głogowski, Edward Janaszek, Jacek Mąka, Wojciech Niemczyk, Andrzej Plata, Łukasz Pruchniewicz, Dawid Żłobiński.

Czas: 120 min.

Groteskowa komedia grozy o pierwszej w dziejach Rzeczypospolitej Polskiej apokalipsie zombie. W Cikowicach pod Bochnią dochodzi do dewastacji cmentarza. Z trzech grobów znikają ciała. W Internecie pojawia się nagranie, na którym widać bardzo dziwnie zachowującego się mężczyznę. Filmik robi wkrótce viralowe zasięgi. W następnych dniach pojawiają się w mediach informacje o kolejnych zniszczonych grobach w całej Polsce. Władze stanowczo twierdzą, że nie mamy do czynienia z inwazją zombi. Jednak zarówno mężczyzna z viralowego nagrania, jak i inni pacjenci przewożeni do Szpitala Specjalnego w Bochni od dawna nie żyją….

Jacek Dehnel - poeta, prozaik, felietonista, tłumacz, zajmuje się również malarstwem i rysunkiem. Publikował m.in. w "Studium", "Toposie", "Tytule", "Kwartalniku Artystycznym", "Zeszytach Poetyckich", "Akcencie" oraz "Przeglądzie Powszechnym". Tłumaczył m.in. wiersze Osipa Mandelsztama (niepublikowane) i Philipa Larkina.
W 2005 laureat Nagrody Kościelskich za tomik “Żywoty równoległe”. W 2007 został laureatem Paszportu Polityki za rok 2006 w kategorii literatura. W 2009 roku został laureatem nagrody Śląski Wawrzyn Literacki (za rok 2008) za powieść "Balzakiana". Trzykrotnie nominowany do Nagrody Angelus – w 2007 za “Lalę”, w 2012 za “Saturna”, w 2015 za “Matkę Makrynę”. Pięciokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike – w 2009 za “Balzakiana”, w 2010 za “Ekran kontrolny” (finał nagrody), w 2012 za “Saturna”, w 2015 za “Matkę Makrynę” (finał nagrody), a w 2017 za “Krivoklata”. Prowadzi blog o zbrodniach międzywojennych - "Tajny detektyw". Od 2015, wspólnie z mężem Piotrem Tarczyńskim (pod wspólnym pseudonimem „Maryla Szymiczkowa”), tworzy cykl powieści kryminalnych osadzonych w realiach Krakowa z przełomu XIX i XX wieku.

Marcin Liber (ur. 13 stycznia 1970) - jeden z najważniejszych polskich reżyserów teatralnych, scenarzysta, scenograf. Zaczynał jako aktor związany z poznańskim Teatrem Biuro Podróży. Założyciel Teatru Usta Usta. Jako reżyser zadebiutował w 2000 roku. Za „III Furie” (Teatr im. Modrzejewskiej w Legnicy) dostał Laur Konrada - główną nagrodę XIV edycji Ogólnopolskiego Festiwal Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje". Na XIII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość przedstawiona" otrzymał nagrodę główną dla spektaklu oraz nagrodę za reżyserię przestawienia „Na Boga!” (Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu). Na 45. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych otrzymał nagrodę specjalną im. Stanisława Hebanowskiego oraz nagrodę za reżyserię spektaklu „Krótka rozmowa ze śmiercią” (Teatr im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie). Wyreżyserował m.in. „Śmierć Człowieka-Wiewiórki” (Teatr Usta Usta, Poznań), „ID”, „Makbet”, „Utwór o matce i ojczyźnie” (Teatr Współczesny, Szczecin),”Wesele” (Teatr Polski, Bydgoszcz, „Trash story” (Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra), „Być jak Steve Jobs” (Narodowy Stary Teatr, Kraków), „Dogville” (Teatr Nowy, Łódź), ”Bowie w Warszawie” (Teatr Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Warszawa) i „966 czyli zmierzch bogów „(Teatr im. Aleksandra Fredry, Gniezno). Jest miłośnikiem kina, w szczególności filmów Larsa von Triera, Davida Lyncha i Quentina Tarantino.
W TVP zrealizował widowisko „Gwiazdy spadają w sierpniu”, (2006, TVP2), zaś w Teatrze TV „Śmierć człowieka wiewiórki” (2006, TVP Kultura), „Amok moja dziecinada” (2008, TVP Kultura), „ID” (2010, TVP Kultura), „Utwór o Matce i Ojczyźnie”, (2011, TVP Kultura), „III Furie” (2012, TVP Kultura).

Michał Kmiecik (ur. 1992) - reżyser, dramaturg i dramatopisarz. Debiutował w 2012 roku przedstawieniem „Kto zabił Alonę Iwanowną?” w Teatrze Dramatycznym m.st. Warszawy. Od wielu lat współpracuje z Marcinem Liberem, z którym zrealizował m.in. „Rzeźnię nr 5” Kurta Vonneguta i „Marata/Sade’a” Petera Weissa we Wrocławskim Teatrze Współczesnym, „Ale z naszymi umarłymi” Jacka Dehnela (wyróżnienie za najlepszą adaptację tekstu niedramatycznego w 29. edycji OKnWPSW) w Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach, „Dropie” wg zbioru opowiadań Natalki Suszczyńskiej w Teatrze Horzycy w Toruniu, a także przedstawienia według jego autorskich sztuk: „Król potworów” wg „Na krawędzi” w Teatrze Współczesnym w Szczecinie i „Prawdziwy Norweski Black Metal” w Akademii Teatralnej w Warszawie. Autor adaptacji „Przyjdzie Mordor i nas zje, czyli Tajna historia Słowian” i „Siódemki” Ziemowita Szczerka, „Ziemi obiecanej” Władysława Reymonta i komiksów z serii „Wilq Superbohater” Bartosza i Tomasza Minkiewiczów (w reżyserii Remigiusza Brzyka). W sierpniu 2023 roku w Galerii Foksal w Warszawie miała miejsce wystawa jego obrazów Northern White. Laureat Nagrody Głównej i Nagrody Publiczności za sztukę „Śmierć pracownika” w IV edycji konkursu „Metafory Rzeczywistości”, laureat Nagrody Głównej w IV edycji konkursu Komediopisanie za sztukę „Nam nie jest wszystko jedno. Krótki film zaangażowany. Historia wesoła a ogromnie przez to smutna albo na odwrót”. Jego sztuka „Wesele” została wyróżniona w IV edycji Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej.

Mirek Kaczmarek (ur. 1970) - scenograf, kostiumograf, artysta multimedialny, reżyser świateł. Od debiutu w 2001 roku stworzył oprawę wizualną do ponad 100 spektakli teatralnych. Prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Poznaniu, Łodzi, Warszawie, Bonn, Stuttgarcie i Frankfurcie. „Estetyzowanie jest u mnie na szarym końcu. Są ważniejsze rzeczy w scenografii: budowanie znaczeń, interakcja z widzami, funkcjonalność czy ergonomia” - mówił w jednym z wywiadów. W teatrze współpracuje z Eweliną Marciniak, Janem Klatą, Marcinem Liberem, Wiktorem Rubinem, Jarosławem Tumidajskim. Zrealizował także projekty teatralne z Krystyną Meissner, Piotrem Kruszczyńskim, Mają Kleczewską, Barbarą Wysocką, Pawłem Łysakiem, Maciejem Podstawnym, Jakubem Roszkowskim, Mikołajem Mikołajczykiem, Moniką Pęcikiewicz, Marcinem Wierzchowskim i innymi. Był autorem polskiego pawilonu na 11. Praskim Quadriennale Scenografii i Architektury Teatralnej w Pradze w 2007 roku. Pawilon, zbudowany na obrysie granic Polski, wykonany z pleksiglasu w kolorze magenty, był „owocem związku ironii i niepokornego myślenia” – znaku rozpoznawczego teatralnych antyestetyk Mirka Kaczmarka. Jest laureatem wielu nagród teatralnych. W 2012 roku był nominowany do Paszportów Polityki w dziedzinie “Teatr”. Od 2015 roku prowadzi zajęcia z technik multimedialnych na PWST w Krakowie.
Wyreżyserował spektakle: „Ausgang Koryntczyk” (2018); „Girls and Boys” Kelly’ego (2019), „Americane”wg Bukowskiego (2020).

Nagrobki – polski zespół muzyczny założony w 2014 roku, który tworzą Maciej Salomon (gitara, wokal) i Adam Witkowski (perkusja, wokal). Ten podstawowy skład wystarcza nie tylko do tego, by pisać muzykę i teksty, śpiewać i grać. Za stronę brzmieniową, czyli rejestrację nagrań oraz ich miks, odpowiada Witkowski. Strona wizualna – projekty płyt, wkładek i plakatów, ale też gadżety – to domena Salamona. Muzycy sami zajmują się także sprzedażą nagrań i zespołowych suwenirów. Teksty piosenek traktują o przemijaniu, śmierci i odchodzeniu. Na koncie mają kilka płyt - “Pańskie wersety” (2014), “Stan prac” (2015), “Granit” (2017), “Pod ziemią” (2019), Zespół tworzy także muzykę do spektakli teatralnych (m.in. “Intro”, “Słowo o Jakóbie Szeli”, “Koniec Wielkiej Wojny”, ”Lepper. Będziemy wisieć albo siedzieć”).